Microsoft, Apple i Google również popełniają duże błędy

24 czerwca 2010 roku. Apple wprowadza na rynek przełomowego iPhone’a 4, wyposażonego w szklaną obudowę i aluminiowy korpus, który pełnił również rolę anteny. Swoim wykonaniem miał nawiązywać do biżuterii, był to bezkompromisowy pokaz odwagi działu projektowego. Kiedy trafił do sprzedaży, jak zwykle pod sklepami Apple Store, ustawiły się absurdalne kolejki.

Jednak zaledwie po kilku dniach okazuje się, że sieć zalewana jest setkami filmów pokazujących, że iPhone 4 traci odbiór, gdy jest “nieodpowiednio trzymany”, czyli przez pasmo anteny. Użytkownicy forów MacRumors zgłaszali podobne zachowanie na swoich urządzeniach, sprawie przyglądał się technologiczny portal Gizmodo i po czasie potwierdził istnienie “uścisku śmierci”.

Marka Apple nie miała wyboru – musiała interweniować. Dlatego wydała oświadczenie wyjaśniające, że rzeczywiście dostrzega pewien problem ze sposobem wyświetlania pasków sygnału we wszystkich telefonach iPhone i obiecuje aktualizację oprogramowania, aby rozwiązać tę niedogodność za kilka tygodni. Niestety, problem nie leżał po stronie oprogramowania, a sprzętu. Po czasie zdecydowano się na zaskakujący krok – do każdego zakupionego telefonu iPhone 4 dodawano specjalny silikonowy pokrowiec, który jednocześnie chronił boki urządzenia, jak i zapobiegał problemom z zasięgiem. Oliwy do ognia dolał sam Steve Jobs, który twierdził, że to nie wada fabryczna urządzania, lecz zły sposób chwytu i użytkownicy sami są sobie winni, ponieważ nieodpowiednio trzymają w dłoni telefon.

Wujek Google

Apple postrzegany jest jako firma innowacyjna, nieraz wyznaczająca nowe trendy, które następnie kopiowane przez konkurencję. Nie jest tajemnicą, że i sama dość wyraźnie inspiruje się poczynaniami innych podmiotów. Ta taktyka to już niemal znak rozpoznawczy korporacji z Cupertino. Jednak pod wieloma względami jest ona dość konserwatywna – szczególnie jeśli chodzi o system operacyjny. Użytkownik OS X sprzed dziesięciu lat prawdopodobnie nadal odnalazłby się w interfejsie zaktualizowanego Maca, uruchamiając najnowszą wersję systemu. Chociaż wciąż wdrażane są kolejne zmiany i udoskonalenia to w porównaniu z Windowsem od Microsoftu, wydają się małe i kosmetyczne. Zamiast efektu lawiny bądź nowego porządku mamy tu do czynienia z kulą śnieżną, która sukcesywnie zyskuje na rozmiarze i sile.

Po drugiej stronie barykady znalazł się ostatnio Microsoft, który począwszy od systemu Windows 8, rozpoczął rewolucję, która wprowadza zmiany w podstawowym UX oprogramowania – często kosztem użytkownika, co rozwściecza nabywców. Najboleśniejszym przykładem jest dolny pasek funkcyjny, zwany potocznie Startem. Każdy, kto korzysta z komputera z systemem Windows, od samego początku używa pulpitu i menu Start jako centrum dowodzenia, z którego można nawigować po zadaniach i systemie plików.

Projektując Windows 8, Microsoft starał się stworzyć system, który będzie dopasowany do dotykowej rewolucji, jaką rozpoczął iPhone, a następnie przypieczętował iPad. MS chciał odzyskać spory kawałek tortu, jaki stracił na rzecz Apple. Dlatego zaprojektował oprogramowanie, które byłoby przyjazne zarówno dla kliknięć myszą, jak i mazania palcem po ekranie dotykowym. Jednak na dobrych chęciach się skończyło. Okazało się bowiem, że w obu wymiarach interakcji na linii człowiek – maszyna, doświadczenie było niezadowalające. Usuwając menu Start i domyślny ekran pulpitu, Microsoft zaskoczył użytkowników, którzy już od czasów Windowsa 3.11, przyzwyczajeni byli do otwierania aplikacji i plików w ten sam, jasno określony sposób.

Tak drastyczne zmiany wymagały całkowitego porzucenia zakodowanych przyzwyczajeń, a to spowodowało ogromną frustrację nawet wśród najbardziej lojalnych fanów Windowsa. Na szczęście przycisk Start został ponownie wprowadzony w wersji 8.1, jednak w między czasie wielu użytkowników wróciło do starszych wersji. To dobry przykład niebezpieczeństw związanych z opracowaniem nowego projektu kosztem użytkowników i prawdopodobnie zignorowaniem testów konsumenckich.